Συνέντευξη στην κα Παππά

Συνέντευξη

Απαντήσεις Άννας Καραμάνου

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ

1. Κυρία Καραμάνου, κάνοντας μια αναζήτηση στον παγκόσμιο ιστό για εσάς, ανακάλυψαα πολλά πράγματα που δεν τα γνώριζα. Φαίνεσθε μια “χορτασμένη γυναίκα”, με την έννοια ότι έχετε στο ενεργητικό σας μεγάλες επιτυχίες τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Αλήθεια, είχατε όμορφα παιδικά χρόνια; Πώς φανταζόσασταν τη ζωή σας τότε;

Πέρασα ήρεμα και μάλλον ευτυχισμένα παιδικά χρόνια και σε αυτό συνέβαλαν οι πολλές επιβραβεύσεις που είχα ως παιδί. Έτυχε να μου αρέσει το διάβασμα και να είμαι καλή μαθήτρια, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, κι αυτό έδινε χαρά και σε μένα και στους γονείς μου. Από μικρή δεν μου άρεσε η μετριότητα και δεν καταδεχόμουν να μη είμαι μεταξύ των επιμελέστερων της τάξης. Το “αιέν αριστεύειν” ήταν για μένα η καθοδηγητική αρχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χόρτασα παιχνίδι στα παιδικά μου χρόνια. Η γειτονιά μου ήταν, από μόνη της, ένας ολόκληρος παραμυθένιος παιδότοπος. Επιπλέον, λάτρευα τα καλοκαίρια που περνούσαμε στο κτήμα μας μόλις δύο χιλιόμετρα μακριά από τη πόλη, ένα κτήμα με αμπέλια, αχλαδιές, αμυγδαλιές, βυσσινιές, συκιές και ότι άλλο καρποφόρο δέντρο μπορείτε να φανταστείτε. Γοητευόμουνα με τον τρύγο της μαύρης σταφίδας και το πάτημα των σταφυλιών. Σωστό πανυγύρι! Ένιωθα χαρά και ευτυχία. Τραγουδούσα πολύ όταν ήμουν μικρή και επίσης ζωγράφιζα πολύ ωραία. Όμως στην ερώτηση τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω, απαντούσα, χωρίς επιφύλαξη, δασκάλα! Μέχρι την εφηβεία η ζωή ήταν ωραία και ξένοιαστη! Στα 17 μου πήγα για ένα χρόνο στη Καλιφόρνια, με υποτροφία της American Field Service, έμεινα με Αμερικάνικη οικογένεια και πήγαινα σε κολλέγιο. Πέρασα ζωή χαρισάμενη. Μετά ήλθε η ενηλικίωση, με καλές και κακές μέρες, με επιτυχίες και επίσης με πολλές χαμένες ευκαιρίες. Αυτή δεν είναι η διαδικασία της ζωής?

2. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια είστε ένθερμη υποστηρίκτρια της ισότητας των δύο φύλων και των δικαιωμάτων των γυναικών. Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με το θέμα και ποιες ήταν γυναίκες εκείνες οι οποίες σάς επηρέασαν και σάς ευαισθητοποίησαν από αρχής του φεμινιστικού κινήματος στον βαθμό που να μπορείτε να τις ορίσετε σήμερα;

Γεννήθηκα σε μια κοινωνία πολύ παραδοσιακή και πολύ αυστηρή, στον Πύργο Ηλείας, που έκρινε πάντα με διπλά μέτρα και σταθμά τους άνδρες και τις γυναίκες. Από πολύ νωρίς ένιωσα τι σημαίνει διάκριση με βάση το φύλο. Στην ίδια την οικογένειά μου κατάλαβα ότι ο αδελφός μου, ο οποίος ήταν δύο χρόνια μικρότερός μου, είχε πολύ περισσότερες ελευθερίες απ’ όσες είχα εγώ και η μικρότερη αδελφή μου. Συνειδητοποίησα πλήρως τι σημαίνει διάκριση με βάση το φύλο, όταν μετά το δημοτικό, στα 12 χρόνια μας, μας χώρισαν: σε άλλα σχολεία τα αγόρια, σε άλλα τα κορίτσια. Προβληματιζόμουνα πολύ, δεν μου άρεσε αυτό. Δεν είχαμε τότε μικτή εκπαίδευση. Αυτό έγινε αργότερα, το 1977. Από μικρό παιδί προβληματιζόμουν, γιατί συνέβαινε αυτό, γιατί δηλαδή θα έπρεπε να είμαστε σε χωριστά σχολεία τα κορίτσια και τα αγόρια. Γενικώς έθετα πολλά ερωτήματα, ήμουν πολύ περίεργη και αμφισβητίας. Αργότερα αναρωτήθηκα, γιατί ήταν κλασικής κατεύθυνσης το δικό μας σχολείο –των κοριτσιών– και θετικής κατεύθυνσης των αγοριών. Δηλαδή, από τα αγόρια, οι καλοί μαθητές προορίζονταν για το πολυτεχνείο, ενώ στο Γυμνάσιο Θηλέων Πύργου που τελείωσα εγώ, οι καλές μαθήτριες –και ήμουν μεταξύ των καλών μαθητριών– προοριζόμασταν για τις Φιλοσοφικές σχολές. Διαφορετικοί οι δρόμοι των δύο φύλων. Σε ό,τι αφορά τη νοοτροπία, τις κυρίαρχες αντιλήψεις και τις κοινωνικές προσδοκίες, για τα κορίτσια προορισμός ήταν, κυρίως, ο γάμος και η οικογένεια. Αυτό ήταν το όνειρο και της δικής μου μητέρας.

Είχα όμως την τύχη, από τα παιδικά μου χρόνια, να δεχτώ την επιρροή μιας πολύ δυναμικής θείας μου, αδελφής του πατέρα μου. Υπηρετούσε στο δημόσιο ως δασκάλα, ήταν πολύ αυστηρή και ταυτόχρονα πολύ πρωτοποριακή για την εποχή της. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες γι αυτό. Για παράδειγμα, σε μια εποχή που υπήρχαν υποχρεωτικές ποσοστώσεις για την απόρριψη και μη προαγωγή μαθητών στην επόμενη τάξη, εκείνη δεν απέρριπτε κανένα παιδί, όχι τόσο για λόγους συμπόνιας, αλλά για λόγους δημοσίου συμφέροντος! Υποστήριζε, δηλαδή, ότι δεν συμφέρει τη χώρα να μένουν παιδιά στην ίδια τάξη και να στερείται η κοινωνία την εργασία που μπορούν να προσφέρουν, έστω και ως ανειδίκευτοι εργάτες. Πίστευε ότι ένα παιδί που δεν παίρνει τα γράμματα και έχει μείνει δυο και τρία χρόνια στην ίδια τάξη δεν πρόκειται να μάθει περισσότερα. Για το θέμα αυτό είχε την τόλμη να συγκρουστεί με επιθεωρητές και υπουργούς. Και βέβαια δικαιώθηκε αργότερα με τη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης. Ένιωσα βαθιά συγκίνηση πριν από μερικά χρόνια, όταν ένας δημοσιογράφος με ρώτησε αν είχα συγγένεια με τη δασκάλα του, την Αγγελική Καραμάνου. Της έπλεξε το εγκώμιο! Τι καταπληκτική δασκάλα, τι πρωτοπόρα γυναίκα! 50 χρόνια μπροστά από την εποχή της! Η γυναίκα αυτή υπήρξε το φωτεινό πρότυπο για μένα, η ισχυρή προσωπικότητα που θαύμαζα πολύ.

Στη συνέχεια, στην ενήλικη ζωή μου, θαύμαζα πολύ την πρωθυπουργό της Νορβηγίας Γκρό Χάρλεμ Μπρούτλαντ, πολιτικό, διπλωμάτη και γιατρό, με πέντε παιδιά και πάντα στη πρώτη γραμμή της πολιτικής δράσης, κυρίως για την αειφόρο ανάπτυξη, την ισότητα των φύλων και τη δημόσια υγεία. Από τις Ελληνίδες με ενέπνευσαν οι φεμινίστριες Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου και η Μαργαρίτα Παπανδρέου. Η συνεισφορά τους στην προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας των φύλων υπήρξε αποφασιστική και ανυπολόγιστης αξίας.

3. Όταν ξέσπασε η κρίση το 2009, 2010, εάν συνενώνονταν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ενδεχομένως, η χώρα μας να είχε διασωθεί. Κατά τη γνώμη σας ποια λάθη έγιναν τότε και ποια η ευθύνη του ελληνικού λαού;

Η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε επιτυχώς την κρίση, αν είχαν συνεννοηθεί και συνενωθεί όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όπως έγινε στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και την Ιρλανδία. Δυστυχώς, εδώ κυριάρχησαν τα εμφυλιοπολεμικά ένστικτα, ακόμη μια φορά. Το στενό συμφέρον των κομμάτων και των πολιτικών φατριών μπήκε πάνω από το συμφέρον της χώρας. Βεβαίως σε αυτό συνέτεινε και η απειρία του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος δέχτηκε να υπογράψει μόνος του το πρώτο μνημόνιο, αντί να ζητήσει τη συνευθύνη όλων των κομμάτων, σε μια τόσο κρίσιμη για τη χώρα συγκυρία. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τότε είχε προτείνει αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής, αλλά δεν εισακούστηκε από τον Παπανδρέου. Έτσι όλο το βάρος το σήκωσε μόνο του το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας στους άλλους ελεύθερο το πεδίο για στείρα αντιπολίτευση. Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ ήταν αναπόφευκτη. Την ίδια στιγμή η Νέα Δημοκρατία, της οποίας η άφρων πελατειακή πολιτική, στην πενταετία 2004-2009, καταχρέωσε τη χώρα, βγήκε αλώβητη. Όλα αυτά έφεραν την Ελλάδα και τους Έλληνες σε δεινή θέση. Τόσο η ΝΔ με τα Ζάππεια, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ με τα χονδροειδή ψέματα μοναδικό σκοπό είχαν την κατάληψη της εξουσίας και όχι στη διάσωση της χώρας από την οικονομική καταστροφή. Την περίοδο της κρίσης, από το 2010 μέχρι σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, παρά τα όποια λάθη που ζημίωσαν το ίδιο, ήταν το μόνο κόμμα που πολιτεύτηκε με βάση το εθνικό συμφέρον και μόνο. Ωστόσο αυτό δεν εκτιμήθηκε.

Όσο για τον Ελληνικό λαό, ασφαλώς δεν είναι αθώος. Φέρει την ευθύνη των επιλογών του και της προτίμησής του προς το πελατειακό πολιτικό σύστημα, αντί της αξιοκρατίας και της ευνομίας. Δυστυχώς, 200 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, η κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παραμένει πολύ ισχυρή. Μας χωρίζει ακόμη μεγάλη απόσταση από τα σύγχρονα ευρωπαϊκά συστήματα. Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν συμμετείχε στα κινήματα της Αναγέννησης και του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τα σημερινά ελλείμματα σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η Ελλάδα, ως χώρα της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, παρέμεινε αμφίθυμη, ανάμεσα στην ανατολίτικη κουλτούρα της και τις ευρωπαϊκές αξίες. Αυτό μας εμπόδισε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο την ένταξή μας στην Κοινότητα. Σήμερα πληρώνουμε τη Βαλκάνια αμεριμνησία μας.

Η υπανάπτυξη και το κλίμα ανομίας και παρανομίας που κυριαρχεί αποτυπώθηκε πρόσφατα, με τραγικό τρόπο, στις πλημμύρες της Μάνδρας. Είχε προηγηθεί η αυθαίρετη δόμηση στα ρέμματα και η επιβράβευση των παρανομούντων, με μείωση των προστίμων! Την ίδια ώρα τα αντιπλημμυρικά έργα παρέμεναν κολλημένα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της ανικανότητας. Σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη εκείνων που κατέχουν την εξουσία και διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την ευθύνη των απλών πολιτών.

4. Όπως και νάχει, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο μεταξύ των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιστεύετε ότι μπορεί να ανακάμψει τελικά και πώς;

Με τέτοιο δυσθεώρητο χρέος, με το χάλι που έχει η δημόσια διοίκηση και με τα μυαλά που διαθέτουν οι κυβερνώντες, ουσιαστική ανάκαμψη δεν βλέπω ούτε με κιάλια, παρόλο που από τη φύση μου είμαι άτομο αισιόδοξο. Δεν αξιωθήκαμε, ούτε ένα δικό μας, εθνικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, να σχεδιάσουμε. Δεχτήκαμε άλλοι να σχεδιάζουν και να αποφασίζουν πριν από μας για μας. Το «εν τη ενώσει η ισχύς», ισχύει παντού, πλην της ωραίας μας χώρας. Στις αρχές της 10ετίας του 1990, η Σουηδία αντιμετώπισε μεγάλη κρίση την οποία διευθέτησε με συναίνεση κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και πολιτών, προχωρώντας στην εφαρμογή μέτρων σταθεροποίησης των δημοσίων δαπανών, εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών και αναπτυξιακών πολιτικών. Εμείς αποδειχτήκαμε πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και εξαναγκάσαμε τα καλύτερα μυαλά να μεταναστεύσουν αναζητώντας μια καλύτερη τύχη σε αξιοκρατικά και περισσότερο συναινετικά συστήματα.

Η ανάκαμψη θα προϋπέθετε μια αληθινή επανάσταση στην οργάνωση του Ελληνικού κράτους και στην ελληνική κουλτούρα. Δηλαδή, μια γνήσια πολιτισμική επανάσταση, γιατί η κρίση στην Ελλάδα είναι πρωτίστως πολιτισμική και δευτερευόντως οικονομική. Πώς να πάει μπροστά η χώρα, όταν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε στα στοιχειώδη? Όταν η υπερφορολόγηση έχει γονατίσει τη μεσαία τάξη και όταν, στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, τα μέτρα ανάπτυξης αντικαταστάθηκαν από παροχές ελεημοσύνης και περαιτέρω γιγάντωση του γραφειοκρατικού τέρατος? Όταν το «αιέν αριστεύειν» εξωστρακίστηκε από το εκπαιδευτικό σύστημα? Υπάρχουν τόσα καλά παραδείγματα στην ΕΕ. Θα μπορούσαμε να αντιγράψουμε ένα, αντί να συνεχίζουμε τις παλιές αυτοκαταστροφικές μας συνήθειες.

5. Τελευταία γίνονται προσπάθειες ανασυγκρότησης του Πα.Σο.Κ, προκειμένου να παίξει ξανά πρωτεύοντα ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας. Πιστεύετε ότι μετά από όσα διεμήφθησαν τα τελευταία χρόνια είναι σε θέση να παρακολουθήσει τη σύγχρονη πραγματικότητα;

Το ΠΑΣΟΚ πιστώνεται με την πιο ευημερούσα περίοδο στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και αντιπροσωπεύει ένα πολύ δυναμικό τμήμα των πολιτών. Ήδη μέσα από την προσπάθεια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς και του προοδευτικού κέντρου είναι εμφανή τα σημάδια της ανάκαμψης και της ανασύνταξης των δυνάμεων. Η μαζική προσέλευση στις κάλπες κατά τις εκλογές για την ηγεσία του νέου κόμματος, κατέδειξε ότι υπάρχει αρκετός πολιτικός χώρος ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για τον μεσαίο χώρο, τη μεσαία οδό του Αριστοτέλη, την αποφυγή των άκρων. Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, τα κόμματα του πολιτικού φιλελευθερισμού και της οικολογίας, ανήκουν σε αυτό χώρο. Η κα Γεννηματά που εξελέγη πρόεδρος από ευρεία βάση φαίνεται αποφασισμένη να ανανεώσει και να δώσει προοπτική στο νέο εν εξελίξει κόμμα, το Κίνημα Αλλαγής. Βεβαίως το ανδροκεντρικό πολιτικό μας σύστημα αρνείται να της αναγνωρίσει ηγετικές ικανότητες. Ωστόσο, αν παρακολουθήσει κανείς, ως αντικειμενικός παρατηρητής, τις δηλώσεις και τις αγορεύσεις των αρχηγών στη Βουλή, αβίαστα θα συμπεράνει ότι η Γεννηματά είναι σε θέση να αντιμετωπίσει και να αντιπαρατεθεί στον Τσίπρα, πολύ καλύτερα από τον Μητσοτάκη.

6. Στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων και της δράσης σας βρίσκεται η κοινωνική και διεθνής πολιτική, η δια βίου εκπαίδευση, η ισότητα των φύλων, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όλη αυτή η πολυπραγμοσύνη που σας χαρακτηρίζει, σας έχει αφήσει ανικανοποίητο σε κάποιο τομέα; Κάτι με το οποίο θα θέλατε να ασχοληθείτε και δεν το πραγματοποιήσατε ακόμη;

Ναι. Η ζωγραφική! Στα παιδικά μου χρόνια ένιωθα πραγματική ευτυχία όταν ζωγράφιζα. Ήμουν πολύ καλή! Τα Χριστούγεννα ζωγράφιζα τα τζάμια του σπιτιού μου, αλλά και του σχολείου, που ήταν τότε στην κεντρική πλατεία του Πύργου. Ο λυκειάρχης μου έδινε τα κλειδιά για να ανάβω τα φώτα του σχολείου το βράδυ. Το θέαμα ήταν γιορταστικό και φαντασμαγορικό! Ήθελα να πάω στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά η ζωή με πήγε αλλού. Επίσης μου άρεσε η μουσική, το πιάνο, πήγα στο Εθνικό Ωδείο για δύο χρόνια, αλλά στη συνέχεια έμπλεξα με άλλα και το άφησα. Νομίζω πως ήμουν περισσότερο καλλιτεχνική παρά πολιτική φύση. Τα σχέδιά μου ανατράπηκαν από τον πρόωρο γάμο μου, έπειτα από την επιμονή της μαμάς μου να παντρευτώ το πρώτο μου φλερτ. Η φιλοδοξία της, στο πνεύμα της εποχής, ήταν να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Ενώ ήμουν άριστη μαθήτρια, επέμενε ότι μου ήταν αρκετό να έχω μια δουλειά (ΟΤΕ), οικογένεια και τίποτε άλλο. Ωστόσο, όταν κατάλαβα ότι πρέπει εγώ να έχω την ευθύνη της ζωής μου και κανένας άλλος, την πήρα στα χέρια μου και προχώρησα σε σπουδές, πρώτα φιλολογία και αργότερα σε μεταπτυχιακά και διδακτορικό. Την επιθυμία μου για περισσότερη γνώση και μόρφωση την εκπλήρωσα. Στο μεταξύ, ξέχασα να σας πω, ότι μέχρι να πάω Ευρωβουλή (1997) είχαν μεσολαβήσει δύο διαζύγια. Όσο για τη ζωγραφική και το πιάνο ακόμη περιμένουν… Έχω χάσει πολλά επεισόδια, αλλά νομίζω, όχι ακόμη το τραίνο..

7. Έχω διαβάσει ότι τάσσεσθε ανοιχτά υπέρ του κυρίου Καμίνη θεωρώντας τον ικανό ηγέτη να διευρύνει τη Δημοκρατική Παράταξη. Χαρακτηριστικά γράφετε: “ο Καμίνης διαθέτει όλα τα προσόντα ενός ηγέτη: βαθιά παιδεία, πίστη σε δημοκρατικές αρχές και ανθρωπιστικές αξίες, ευγένεια, αποφασιστικότητα, ακεραιότητα χαρακτήρα, προσήνεια, εντιμότητα. Αξίζει για αρχηγός του νέου κόμματος”. Σε ένα χώρο όπως είναι η πολιτική όπου κυριαρχεί η διαπλοκή και η διαφθορά αρκούν από μόνα τους τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός ηγέτη για να βγούμε από τα αδιέξοδα στα οποία έχουμε περιπέσει ως χώρα;

Επέλεξα να ψηφίσω τον Γιώργο Καμίνη γιατί διαθέτει όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός ηγέτη, σε μεγαλύτερη ένταση από τους υπόλοιπους υποψηφίους. Επιπλέον, εκτιμώ βαθύτατα την ανθρωπιστική προσέγγιση που έχει στην επίλυση των προβλημάτων, όπως έδειξε με τη διαχείριση του προσφυγικού και την κοινωνική πολιτική που εφαρμόζει. Χιλιάδες άστεγοι και πεινασμένοι βρήκαν στέγη, τροφή και κοινωνικοοικονομική στήριξη από το Δήμο της Αθήνας. Η αντιδήμαρχος κοινωνικής πολιτικής Μαρία Στρατηγάκη έχει πετύχει ένα θαύμα! Το κοινωνικό έργο είναι πρώτη προτεραιότητα του Γιώργου Καμίνη και συνεχώς διευρύνει το πεδίο δράσης σε νέους τομείς. Επιπλέον συμμάζεψε τα οικονομικά του δήμου. Παρέλαβε 47 εκ. Χρέος και τώρα διαθέτει 27 εκ. πλεόνασμα . Σκέπτομαι πως αν διαχειριζόταν το εθνικό χρέος, θα τα κατάφερνε εξίσου καλά!

Η πολιτική δεν μπορεί να είναι, και δεν είναι, χώρος δράσης της διαπλοκής και της διαφθοράς, περισσότερο από άλλους τομείς. Το πρόβλημα της διαφθοράς είναι συνολικό και διαχέεται παντού. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν έντιμοι πολίτες και πολιτικοί. Αλλοίμονο, δεν ζούμε στην Αφρική. Είμαστε βέβαια η τελευταία χώρα της ΕΕ, σε ότι αφορά την οικονομία, αλλά και την ισότητα των φύλων. Τόσο δημοκράτες! Γι αυτό χρειαζόμαστε ηγέτες σαν τον Καμίνη για να πάμε μπροστά. Πρέπει να μας κυβερνούν οι έντιμοι, οι σοφοί και οι άριστοι. Επιμένω Αριστοτελικά και Πλατωνικά!

8. Σε όλη αυτή τη διαδρομή ποια πολιτική προσωπικότητα που γνωρίσατε σάς εντυπωσίασε περισσότερο και γιατί, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό;

Στην Ελλάδα ο Κώστας Σημίτης, για τους ίδιους λόγους που ανέφερα για τον Γιώργο Καμίνη. Είχε ξεκάθαρες σοσιαλδημοκρατικές ιδέες και όραμα για την Ελλάδα & την Ευρώπη του 21ου αιώνα. Τα βιβλία του και οι αναλύσεις του επηρέασαν βαθιά την πολιτική μου σκέψη. Στο εξωτερικό, ο Μάρτιν Σούλτς. Προσωπικά, ως πρόεδρος της Επιτροπής Γυναικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μέλος του προεδρείου της Σοσιαλιστικής Ομάδας είχα την ευκαιρία να συνεδριάζω πολύ συχνά μαζί του, όταν εκείνος ήταν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας. Ικανός και άξιος πολιτικός!

9. Ποια είναι η σχέση σας με τα socialmedia (Facebook, Twitter); Απαντάτε στους “φίλους” σας;

Η σχέση μου με τα social media απέχει πολύ από το να είναι σχέση πάθους. Χωρίς να υποτιμώ το ρόλο τους, προτιμώ τις ζωντανές & ουσιαστικές φιλικές σχέσεις και συζητήσεις. Προσπαθώ όμως να απαντώ σε όσους απευθύνονται σε μένα και να συμμετέχω σε συζητήσεις. Συνήθως, δεν έχω επαρκή διαθέσιμο χρόνο. Ωστόσο, εκτιμώ ότι τα κοινωνικά δίκτυα λειτουργούν θετικά για πολλούς ανθρώπους, που είτε έχουν ανάγκη να επικοινωνούν, να συνομιλούν και να αντιπαρατίθενται, μέσω media, με φίλους ή με υποτιθέμενους φίλους, είτε επιζητούν την επιβεβαίωσή τους μέσω των likes που εισπράττουν, για διάφορα, λιγότερο ή περισσότερο έξυπνα, που αναρτούν. Συχνά, ο ναρκισσισμός περισσεύει.. Είναι κι αυτό μέρος της ανθρώπινης φύσης…

10. Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πείτε, τι ονειρεύεστε για το μέλλον

Μια ήρεμη ζωή, με καλή υγεία, με περισσότερο χρόνο για διάβασμα, γράψιμο βιβλίων, ταξίδια & πολιτισμικά δρώμενα, καθώς και περισσότερη ζωντανή επικοινωνία με την κόρη μου, τις τρεις εγγονές μου και αγαπημένους φίλους και φίλες. Θα ήθελα επίσης να διοχετεύσω στις νέες γυναίκες την εμπειρία και τη γνώση που αποκόμισα από την πολιτική μου δράση και να τις ενθαρρύνω να διεκδικήσουν με αυτοπεποίθηση υψηλές θέσεις ευθύνης και δημόσια αξιώματα. Γι αυτό το σκοπό, αυτές τις μέρες ετοιμάζω ένα σεμινάριο, εκ μέρους του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών, του οποίου είμαι αντιπρόεδρος. Ονειρεύομαι δίκαιη κατανομή της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι γυναίκες αποτελούν δύναμη ανανέωσης και αλλαγής. Ονειρεύομαι ακόμη μια Ελλάδα έξω από την ξένη επιτροπεία, με μεγαλύτερη αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση και επανάκτηση της ευημερίας που απόλαυσε κατά τη περίοδο της μεταπολίτευσης, μέχρι το 2010. Να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, με μια πολιτισμική επανάσταση των αξιών.

[email protected]

29.11.2017